anladm

ve bu kez hiç acımıyor, sadece fazla yazasımda gelmiyor, kanamıyorda, sakinim, durdu gibi fırtına, bir çocuk ağlamayı kesti, deprem 5in şiddetinde stop etti.
herşey sustu biliyormusun?
çivinin çiviyi söktüğünü biliyorken, bir karmadiyazam, bir mektup, bir şarkı, bir çizik, bir dize,...., hepsi de mümkün.

yalnızlığımın içinde yürüyesim var, güneşe doğru, gökkuşağı beklercesine deli ve hüzünlü.